نگهداری تلیسه های شکم اولیه و گاوهای بالغ در یک مکان با تراکم بالا منجر به اختلالات گسترده زایش خواهد شد . مبنای روانشناختی معتبری برای گروه بندی گاوها وجود دارااست . در صورتی‌که گاوها به درستی گروه بندی شوند واهمه آنها کمتر شده و سالم و ساخت شیر آنها بهتر خواهد شد، همینطور آنها بیش از میزان مورد حیث طعام مصرف می کنند . بحران مستمر برای بسیاری از دامداران صنعت گاو شیری این میباشد که آیا تلیسه شکم اولیه با سایر دام ها بایستی در یک تیم باشند یا این که به طور مجزا حفظ شوند . پیش از تصمیم گیری می بایست از پیامدهای رفتاری، تولیدی و اقتصادی جداسازی تلیسه ها دور اندیشی یابیم .
محفظه
اجتماعی و مجموعه بندی گاو
می دانیم که به طور ارگانیک در فیس وجود موقعیت مدیریتی و تغذیه ای مطلوب، تقریباً 3 تا 7 روز پس از ورود به بهاربند، ساختار اجتماعی گروهها شکل می گیرد . یک تا دو روز پس از مجموعه بندی مجدد، جابه جائی های نامطلوب بر سراخور تا 2/5 مرتبه بیشتر می شود . در ضمن نرخ مصرف طعام بوسیله گاو 20 تا 50 درصد افزایش می یابد . در مقطع شبیه تمایل دام به دراز کشیدن و استراحت تقریباً تا 15 درصد کاهش یافته و ساخت شیر نیز 3 تا 19 درصد افت پیدا می نماید . اما این معضلات برای گاوهای مغلوب به ویژه گاوهای شکم اول که فرمان بردار نیستند بخش اعظم هست .
تفاوت های ارگانیک زیادی میان تلیسه های شکم نخستین و گاوهای بالغ وجود داراست . تلیسه ها ذره های کوچکتر طعام را بر می دارند، مصرف خوراک آرام تری دارا‌هستند و برهه زمانی بیشتری را صرف طعام تناول کردن می کنند . همچنین معمولا تلیسه ها شم احاطه کمتری نسبت به یکدیگر دارند و سهل و آسان خیس در مسیرآخور، رده یا این که آبشخور جابجا می شوند .
مزایای
جداسازی تیم ها
ممکن است تلیسه های شکم اولیه از برنامه جداسازی گروههای گوناگون به ویژه در اولی روزهای شیردهی فیض ببرند . آنها در این بازه زمانی نیازهای رویش بیشتری دارند، میزان بدنی کوچکتر و تداوم شیردهی بیشتری دارا هستند و نسبت به هم گروهی های غالب، از جايگاه اجتماعی پائین تری برخوردارند . با پیشرفت شیردهی، تلیسه ها رشد می نمایند و با محیط بیشتر آشنا شده و به آن اطمینان می نمایند و رغبت بیشتری به رقابت با گاوهای بالغ دارا هستند . مطالعات اخیر نشان داده اند که مراقبت تلیسه ها و گاوهای بالغ بطور جداازهم موجب تولید بیش از 681 کیلوگرم شیر بیشتر در ارتفاع شیردهی تلیسه ها می شود .
پژوهش
ها نشان می دهند در برهه زمانی محافظت تلیسه ها و گاوهای بالغ به طور مجزا:
- بازه زمانی مصرف خوراک تلیسه ها 11 درصد ارتقا می یابد .
- وعده های خوراک تناول کردن روزمره 9 درصد ارتقا می یابد .
- مصرف سیلاژ 12 درصد افزایش می یابد .
- بازه زمانی دراز کشیدن 9 درصد ارتقا می یابد .
- دفعات دراز کشیدن روزانه 19 درصد افزایش می یابد .
- ایجاد شیر 9 درصد ارتقا می یابد .
تراکم
بالا یک اشتباه گران قدر است
در قوانینی که فضای آخور به ازای هر رأس گاو به پایین 10/84 متر رسیده باشد، مصرف ماده کم آب گاوهای بالغ چندان تغییر تحول نمی نماید البته در تلیسه های شکم اولیه که با گاوها در یک بهاربند محافظت می شوند مصرف ماده کم آب کاهش می یابد . نسبت مصرف طعام مادامی که فضای آخور برای گاوهای شکم دوم کاهش یابد تعدیل می شود . البته نسبت مصرف طعام برای تلیسه های شکم اولیه پائین خیس هست و نمی توان به میزان شبیه گاوهای بالغ آنرا ارتقاء اعطا کرد چرا که موجب کاهش مصرف طعام خواهد شد . یک پژوهش، اثر تراکم بالا را بر ایجاد شیر در بهاربندی که تلیسه های شکم نخستین و گاوها (به نسبت 30/7) در یک مکان محافظت می شدند نظارت کرده هست . نتایج تولید شیر در جدول پایین نشان داده گردیده میباشد . تراکم بالای دام در مقام ها و سربندها از 100 تا 113 درصد موجب اختلاف بالای ساخت شیر در بین گاوها و تلیسه ها به اندازه روزمره از 2/6 به 6/3 کیلوگرم گردیده میباشد . جهش ناچیز در تراکم رده تلیسه موجب بروز ضرر و زیان های رقابتی وخیم می گردد . افت ساخت شیر و تراکم بالای تلیسه های شکم اول موجب کاهش کارایی نشخوار و بازه زمانی استراحت دام می شود .
درباره این سایت